De abdij van Saint-Leu: de grootste kathedralen waardig

Met uitzicht op Saint-Leu-d'Esserent en de oevers van de rivier de Oise kan iedereen het zien, maar kennen we echt zijn geschiedenis en geheimen? Ontdek de abdij van Saint-Nicolas dankzij het bezoek van Françoise Roy, reisleidster voor Villes et Pays d'art et d'histoire in de regio Picardië.

We spraken met Françoise Roy, gids en geschiedenisliefhebberdie ons hierover vertelt Abdijkerk.

Meer dan 1.200 jaar geschiedenis

Voordat ze reisleidster werd, werkte Françoise Roy in de handel. Een paar jaar geleden besloot ze van carrière te veranderen en het was niet meer dan logisch dat ze zich op haar passie voor geschiedenis richtte en reisleidster werd in het departement waar ze zo van houdt. Françoise raakte toen in de ban van dit prachtige gebouw, de abdijkerk van Saint-Leu-d'Esserent, met zijn talloze bijzondere kenmerken.

De eerste is dat het uit verschillende constructies bestaat. Op basis van de hypotheses van Delphine Hanquiez, docent en doctor in de kunstgeschiedenis, legt Françoise Roy ons het volgende uit "dater waren drie opeenvolgende gebouwen allereerst een kerk op 10^ème eeuw die een Merovingische begraafplaats verstoorde, aangezien er sarcofagen werden gevonden in de buurt van de huidige ingang.

Deze kerk werd gebouwd door monniken voor hun klooster, dat in de 11e eeuw steeds belangrijker werd.^ème eeuw toen er in 1081 een Cluniac priorij werd gesticht: " Deze kerk vertelt ons ook een verhaal, zegt Françoise Roy, die van Hugues de DammartinDit was een middeleeuwse heer die, op de helft van zijn leven, besloot te werken aan zijn verlossing door de kerk van Saint-Leu te schenken aan de bisschop van Beauvais en zo aan te bieden aan de Cluniacorde. Deze schenking ging gepaard met andere giften: land, wijngaarden, molens en passagetaksen, die de bouw van een kerk waardig aan de Cluniac orde, die in die tijd in volle expansie was, mogelijk zouden maken..

Zijn nakomeling, Renaud de Dammartin was een typische middeleeuwse aristocraat die graag oorlog voerde en land en kerken overnam. Hij trok de toorn van de Kerk aan die hem in de ban deed, een van de ergste straffen die iemand kan krijgen. Verrassend genoeg is zijn ligbeeld, ondanks zijn excommunicatie, vandaag de dag nog steeds te zien in de Abdijkerk.

Na schenkingen van zijn grootvader, Hugues de Dammartin, begonnen de monniken met een reeks bouwprojecten, waarvan het eerste het westelijke deel was, dat wil zeggen de ingang van de kerk met de verschillende portieken. De bestaande kerk bleef behouden; ze voegden alleen deze aanbiddings- en processieruimte en een zuidelijke toren toe. In 1160 werd begonnen met de bouw van het koor en de twee grote torens die uitkeken over de Oisevallei. Ten slotte begonnen de monniken vanaf de jaren 1180 met de bouw van het schip, dat wil zeggen de verbinding tussen het westelijke deel en het koor. Historici schatten dat het belangrijkste werk rond 1210 was voltooid.

Zelfs als het niet duidelijk is voor de minder goed geïnformeerde, er zijn aanwijzingen in de architectuur van het monument die de verschillende bouwfasen laten zienFrançoise Roy vertelt je er alles over tijdens je bezoek: "Je kunt het van een afstand zien: de muur bij de ingang is niet gecentreerd, omdat ze hun westelijke massief hebben vastgemaakt aan de kerk die daar stond.

Wat betekent de term "Abbey"?

Ongewoon groot voor een kloosterkerk, die op haar hoogtepunt ongeveer dertig monniken telde, In die tijd stond het bekend als "de kleine kathedraal"..

Groter dan de kathedraal van Senlis, De priorij van Saint-Leu-d'Esserent werd Abbatiale genoemd vanwege haar omvang en regionale invloed. Het is in feite de grootste van de vier bestaande Cluniac priorijen in de regio, om nog maar te zwijgen van het feit dat de koning aanwezig was toen het werd opgericht, wat het belang van dit gebouw bevestigt.

Voor Françoise Roy is het zelfs "Een van de meest interessante monumenten in het erfgoed van de Isère-regio, verbonden als het is met de geografische, politieke, religieuze en economische geschiedenis van de regio..

Het belang van Saint-Leu-d'Esserent in de middeleeuwen

Net als bij Kasteel van Creil, De belangrijkste kracht van Saint-Leu-d'Esserent is de ligging aan de oevers van de rivier de Oise.Vandaar de naam van de abdijkerk: " Sint-Nicolaas was de beschermheilige van schippers en binnenschippers. We liggen op een steenworp afstand van de rivier de Oise, die vroeger een belangrijke handelsroute was. Françoise Roy wijst erop.

Hij staat op 12^ème eeuw, tijdens de bouw van de abdijkerk, dat de stad wordt echt belangrijk : "Dit Cluniacenklooster nam een speciale plaats in naast het moederhuis van de orde in Cluny, Bourgondië, en profiteerde van invloedrijke beschermheren zoals de graaf van Clermont, die rond 1176 de openlijke eigenaar van de priorij was. Hij verplaatste de beurs van zijn kasteel van Creil naar Hescerent (Esserent) om de inkomsten van het klooster te verhogen en het werk aan de kerk te hervatten.

En niet te vergeten de monniken van de abdij waren monniksheren dankzij de schenking van grond en doorgangsrechten door Hugues de Dammartin. De monniken genoten zo het recht van ban, waardoor ze hun wijn als eerste konden verkopen. Deze wijn werd opgeslagen in de Banvin-kelder onder de abdijkerk in de Rue de l'Église, die je gids je ook zal laten zien.

Architecturale stijlen die in de loop van de geschiedenis evolueren

Wat deze Abbey ook uitzonderlijk maakt, is de diversiteit aan bouwstijlen waaruit het is opgebouwd. De eerste kerk was Karolingischdan een westelijk massief roman eraan toegevoegd. Daarna werd het koor uit de tweede helft van de 12e eeuw toegevoegd.^ème eeuw is GotischEen revolutionaire stijl, zoals Françoise Roy uitlegt: "Gotiek werd toen helemaal niet Gotisch genoemd, maar opus francigénum, wat '...' betekende.Franse kunst'. " Een architectuur die het Franse landschap veranderde en vandaag de dag nog steeds zijn sporen nalaat. Tot slot zijn de ramen van de kapel op 13^ème eeuw maken deel uit van de stralende gotiek.

De Abdijkerk werd niet gespaard door de Tweede Wereldoorlogzoals Françoise Roy vertelt: "In 1944 viel er een bom op de noordelijke toren. Hij ontplofte niet, maar de explosie veroorzaakte wel schade. De bom werd gedropt door de geallieerden, omdat Saint-Maximin de plaats was waar de V1 raketten werden opgeslagen die Londen zouden vernietigen.

We zouden ook veel regels kunnen schrijven over de verschillende ornamenten die de kapitelen, torens, sluitstenen en het houtwerk van de 18e eeuw versieren.^ème in de zuidelijke kapel, maar de beste manier om ze te ontdekken is tijdens een rondleiding door de kerk. rondleiding. En onze gids zal je niet anders vertellen: "Een bezoek aan deze sites betekent een bezoek aan de geschiedenis op een andere manier, een tastbare band met het verleden dankzij de overblijfselen, getuigen van een ver verleden dat tot leven komt tijdens een bezoek. En laten we niet vergeten dat een bezoek in de eerste plaats een gelegenheid is voor mensen met een passie voor geschiedenis om elkaar te leren kennen..

Neem contact op met het toeristenbureau om je bezoek te organiseren!

Diane Maat – Positief